بعد از تصفیه ، عسل را حرارت داده و بسته بندی می نمایند .
برای این کار از دیگ دوجداره مخصوص که با نیروی برق و یا حرارت معمولی کار می کند ، استفاده می شود .
گرم شدن آب ظرف باعث انتقال حرارت به جدار داخلی و عسل موجود در ظرف می شود.
در این ظرف حرارت عسل را به 65 درجه سانتی گراد رسانده و مدت نیم ساعت در این حرارت نگه می داریم ،
سپس آن را به راحتی از صافی های نازک عبور داده و حرارت آن را به 48 تا 50 درجه سانتی گراد رسانده و
بعد آن را بسته بندی می کنیم .
حرارت دادن عسل همه ذرات جامد موجود را به مایع تبدیل و مانع شکرک زدن عسل می شود
و مایه ترش کننده را هم از بین برده و آن را از خطر تخمیر حفظ می نماید .
حرارت دادن و بسته بندی نهایی
اگر به عسل زیاد حرارت داده شودرنگ آن تیره ومزه سوختگی می دهد و از حالت عسل بودن خارج شده و نمی توان به آن عسل اطلاق نمود .
البته بعضی عسل ها که به طور حتم شکرک نمی زنند بهتر است پس از صاف کردن و بدون حرارت بسته بندی شوند تا مانع از بین رفتن عطر و طعم طبیعی آنها شود .
باید توجه داشت که حرارت دادن عسل می تواند یکی از علل از بین رفتن کیفیت عسل باشد .
بهترین طعم و مطبوع بودن عسل کاملا رسیده ، موقعی است که داخل شان قرار داشته باشد .
کوشش بشر برای تبدیل و استفاده آن ناچارا تا حدودی به کیفیت عسل صدمه وارد می آورد ،
ولی میزان این صدمه بستگی به نوع عملیاتی دارد که تولید کنندگان ،
فروشندگان و سایر دست اندرکاران روی عسل انجام می دهند.
بازار امروز خواهان عسلی است که ترش نشود ،
شکرک نزند و مدتی هم به صورت مایع باقی مانده و ظاهر مورد پسندی هم داشته باشد .
به دست آوردن چنین اهدافی گاهی اوقات موجب از بین رفتن طعم عسل که از با ارزش ترین خواص آن است ،
تمام می گردد البته با به کار گرفتن روش های صحیح می توان هم کیفیت عسل را حفظ نمود و
هم به اهداف مورد نظر دست یافت .
