عسل را به روش های مختلف تقسیم بندی و نام گذاری کرده اند .
سه نوع عسل که استثنایی هستند تعریف می شوند .
عسل سمی
ثابت شده است که عسل حاصله از بعضی گیاهان برای انسان سمی بوده و
ایجاد مسمومیت و عوارضی از قبیل اسفراغ ، سرگیجه و عدم تعادل می نماید
چون حاوی نوعی گلوکزید مسموم کننده است .
این نوع عسل ها برای خود زنبور سمی نبوده و زنبوران آن را به راحتی مصرف می کنند و در مناطقی که گیاهان سمی می رویند و
زنبوران عسل جمع آوری می کنند زنبوران می توانند از این مناطق برای تولید موم و بچه کندو استفاده نمایند .
گیاهانی نیز وجود دارد که نوش و گرده تولیدی آنها برای زنبور عسل سمی است
و عسل حاصل از آن برای انسان نیز مسموم کننده است .
مطالعات گوناگون نشان داده اند که عسل حاصل از شهد گیاهان زهری مانند :
بنکدانه ، گل انگشتانه ، خرزهره ، شوکران ، گل پنجه اعلی و غیره هرگز برای آدمی زهرناک نیستند .
انواع عسل
نوعی گیاه که عسل تهیه شده از آن انسان را مسموم می کند نهالی است که این نوع عسل اگر چه برای انسان مضر است و خوردن آن عوارضی مانند :
استفراغ ، سرگیجه و درد شدید معده ایجاد می کند ولی در خود زنبور کوچکترین تاثیری نداشته به طوری که می تواند مورد مصرف زمستانی او قرار بگیرد .
عسلی که بوئیدن آن تولید عطسه می کند و یا نوشیدنش سکر و مستی می آورد و چشیدنش گلو را می سوزاند
این عسل ها مسموم کننده هستند و برای تغذیه مناسب نمی باشد .
ثابت شده است که عسل سمی موجود در شهد گل های آزاله و گل صدتومانی به وجود می آید .
خوراندن 10 گرم عسل سمی به خوکچه های آزمایشی باعث لرزش فک ، استفراغ و تشنج شده در حالی که خوراندن 14 گرم از آن به سایر حیوانات باعث مرگ آنها می گردد .
سم موجود در عسل پایدار نبوده و در صورت نگهداری طولانی مدت عسل حتی در شرایط عادی از سمیت آن کاسته می شود .
- ۹۶/۰۹/۲۱