عسل برای درمان بیماری های کبد نیز مفید بوده و اثر آن به علت ترکیبات شیمیایی و بیولوژی آن است .
ثابت شده است که عسل علاوه بر اینکه خوراک سلول های انساج است بر ذخایر گلیکوژن می افزاید
و عمل سوخت و ساز نسوج را تشدید می کند .
با در نظر گرفتن این حقیقت که کبد سموم باکتری ها را خنثی می کند
و گلیکوژن عامل اصلی مبارزه با سموم باکتری هاست می توان به اهمیت عسل در افزودن قدرت کبد در مبارزه با میکروب ها پی برد .
به همین سبب است در درمان های بالینی از عسل که حاوی مقدار قابل توجهی گلوکز است
به روش تزریق وریدی در بدن انسان استفاده می کنند .
شرمن بیماران گوناگونی را که دچار نارسایی کبدی بوده اند با تزریق عسل درمان کرده و یک بیمار یرقانی را بهبود کامل بخشیده است
و یک مورد خونریزی کبدی و افزایش وزن در بیماران مربوطه دیده است .
عسل و کبد
در سال 1965 دکتر دان والتر استامبولیو پزشک بیماری های عفونی بیمارستان بخارست و
همکاران بر اساس مشاهدات بالینی خود گزارشی در مورد اثر ،
عسل ، گرده گل و ژله رویال در رژیم غذایی بیمارانی که از بیماری های گوناگون کبدی رنج می برند ارائه دادند .
به عقیده آنها عسل به ویژه آمیخته با گرده گل و ژله رویال ،
وسیله درمانی سودمندی در درمان بیماری های گوناگون کبدی است .
آنها به بیمارانی که پس از بهبود یافتن از بیمارستان مرخص می شوند توصیه می کنند که هر روز صبحانه حدود 50 گرم عسل ،
یک قاشق قهوه خوری ژله رویال و بعد از ظهر یک قاشق چای خوری عسل با مقدار برابر گرده میل نمایند .
- ۹۶/۱۲/۱۶