عسل و چشم

عسل و چشم

ابوعلی سینا می گوید :« عسل دید چشم را زیاد می کند .»

در مصر قدیم عسل به عنوان یکی از بهترین داروهای موثر در درمان چشم مورد توجه بود .

در پاپیروسی که به وسیله ابرس خوانده شده است دستور تهیه مرهمی بر پایه عسل و روش کاربرد آن با کلمات زیر به رنگ قرمز همراه است

( آسوده خاطر باشید زیرا این دارو حقیقتا بسیار خوب است ) .

هاؤسر دانشمند آمریکایی در سال 1846 میلادی به جهانیان اعلام نمود

که عسل عامل شفا دهنده ای در سوختگی های مخصوص چشم است .

همچنین گوئیکس دانشمند روسی در سال 1898 طی مقاله ای اعلام کرد که عسل داروی بسیار موثری برای آماس و التهاب چشم می باشد .

در کنگره چشم پزشکی سنگاپور هم یکی از دانشمندان مصری عسل را موفق تر از دارو های شیمیایی دانست .

مصرف عسل در درمان بیماری های ناشی از کمبود ویتامین های « آ » و « ب » و درمان شب کوری موثر است .

ابن سینا سودمند بودن عسل با آب پیاز ، شبدر ، مرغ(بیدگیاه) را برای درمان بیماری های چشم توصیه می کند .

عسل و چشم

در سوخومی ( قفقاز ) آ.میخائیلوف برای درمان ورم پلک ، ورم ملتحمه ،

زخم های قرنیه و سایر بیماری های چشم ضمادی بر پایه عسل اوکالیپتوس به کار برده است .

در بخش چشم پزشکی بیمارستان محلی اودسا ، زخم های گوناگون قرنیه را با پماد هایی بر پایه عسل معالجه کرده اند .

در آغاز کار با افزودن عسل به مرهمی که دارای 30 درصد سولفیدین بود ، اکتفا شد .

با این روش جراحات مقاوم قرنیه با به هم آمدن زخم به خوبی درمان شدند .

بیمارانی که دچار ورم قرنیه حاد بودند با مصرف قطره چشم 30 % سولفامید سدیم ، پماد وازلین و سولفیدین نتیجه نگرفتند ،

مگر پس از استعمال پماد عسل و سولفیدین .

در آینده نزدیک علم پزشکی متوجه خواهد شد که عسل خود دارای خواص درمانی عالی در درمان بیماری های چشم است .